Adresowanie komórek w arkuszu kalkulacyjnym

W arkuszu kalkulacyjnym każda komórka jest unikalnie identyfikowana przez jej adres, który składa się z oznaczenia kolumny (liter) i numeru wiersza. Na przykład, komórka w pierwszej kolumnie i pierwszym wierszu będzie miała adres A1.

Typy Adresowania

1. Adresowanie względne:
2. W adresowaniu względnym, adres komórki zmienia się, gdy formuła jest kopiowana lub przenoszona do innej komórki.

3. Przykład: Jeśli masz formułę =A1+1 w komórce B1 i skopiujesz ją do B2, formuła zmieni się na =A2+1.

4. Adresowanie bezpośrednie:

5. W adresowaniu bezpośrednim, adres komórki pozostaje niezmienny, niezależnie od tego, gdzie formuła jest kopiowana.
6. To osiąga się przez dodanie znaku dolara ($) przed literą kolumny i/lub numerem wiersza. Na przykład: $A$1.

7. Przykład: Jeśli masz formułę =$A$1+1 w komórce B1 i skopiujesz ją do B2, formuła pozostanie =$A$1+1.

8. Mieszane adresowanie:

9. Kombinuje adresowanie względne i bezpośrednie, gdzie albo kolumna, albo wiersz jest zakotwiczony.
10. Przykłady: $A1 (kolumna A jest zakotwiczona) lub A$1 (wiersz 1 jest zakotwiczony).

Zakotwiczanie wierszy i kolumn

Zakotwiczanie jest używane, gdy potrzebujesz odwołać się do konkretnej komórki lub zakresu komórek, niezależnie od tego, gdzie w arkuszu umieszczasz lub kopiujesz formułę.

Załóżmy, że masz wartość stałą w komórce A1, którą chcesz użyć w serii obliczeń w kolumnie B. Używając adresowania $A$1 w formule, możesz swobodnie kopiować tę formułę w dół kolumny B, zachowując stałe odwołanie do komórki A1.

Przykład: tabliczka mnożenia

W tym przykładzie pokazujemy, jak używać adresowania mieszanego, aby utworzyć tabliczkę mnożenia.